Wat altijd is geweest 

‘Hij geeft een nieuw gezicht aan duisternis en licht, aan alles wat wij deden.
Hij maakt zijn woorden waar, wij spreken met elkaar
een taal van hoop en vrede.’

– Lied 689 –

Vijftig dagen na Pasen is het voor de joden Pinksteren, de Griekse naam Pentacosta verwijst naar 50. Dit Pinkster- of  Wekenfeest was aanvankelijk een oogstfeest, waarop men dankzegt voor de eerste vruchten van het land;

Jezus’ leerlingen zijn op die Pinksterdag, wat een feestdag zou moeten zijn, het spoor bijster. De kleine gemeenschap van getrouwen na Jezus’ dood weet niet hoe het verder moet.

Maar juist in die situatie van leegte en gemis, daar ontspringt een nieuwe beweging, vol élan. Ze herinneren zich Jezus’ woorden, over een Geest die uitgaat van God en levend maakt. Waarover het evangelie van Johannes verhaalt, maar waarover reeds de oude profeten van Israël, zoals de profeet Joël, spraken. Een Geest die de troosteloosheid van het lot ten goede keert.

tekst
ds. M. Hilhorst

Pinksteren in de Abdij van Egmond:
‘Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven’.